تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و فعالیت وامانده ساز بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بزاقی و خونی در مردان غیرفعال

مطالعات نشان می‌دهند که بزاق می‌تواند جایگزین مناسبی برای خون در تحقیقات پزشکی ورزشی باشد. از این‌رو، تحقیق حاضر به‌منظور بررسی تأثیر تمرین هوازی و فعالیت وامانده‌ساز بر شاخص‌های خونی و بزاقی سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) در مردان غیرفعال انجام شد. بیست و هفت مرد سالم (18 تا 21 سال) به‌طور تصادفی در دو گروه تمرین (15 نفر، برای 8 هفته، 3 جلسه تمرین در هفته، دویدن با شدّت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره) و گروه کنترل (12 نفر) جایگزین شدند. فعالیت وامانده‌ساز هوازی بعد از دوره‌ی تمرینی توسط آزمودنی‌ها اجرا شد. نمونه‌های بزاقی و خونی قبل و بعد از تمرین و بعد از فعالیت وامانده‌ساز به‌منظور اندازه‌گیری سطوح SOD، CAT و GPx جمع آوری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس در اندازههای مکرر، پس تعقیبی بونفرونی و همبستگی پیرسون در سطح معنیداری 05/0p< بررسی شد. در گروه تمرین، به‌دنبال دوره‌ی تمرینی افزایش معنی‌داری در SOD بزاقی و SOD، CAT و GPx خونی مشاهده شد (05/0p<). متعاقب فعالیت وامانده‌ساز، فعالیت SOD بزاقی و خونی به‌طور معنی داری در هر دو گروه تمرین و کنترل افزایش یافت (05/0p<). همچنین، تمرین هوازی و فعالیت هوازی تأثیر معنی‌داری بر سطوح بزاقی آنزیم‌های CAT و GPx نداشت (05/0p>). به‌طورکلی، تمرین هوازی می‌تواند به افزایش آنتی‌اکسیدان‌های آنزیمی در نمونه‌های خونی و SOD بزاقی منجر شود. به‌علاوه، SOD بزاقی و خونی در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز افزایش می‌یابد. از این‌رو، استفاده از بزاق در این مسیر، به‌عنوان یک شیوه‌ای غیرتهاجمی در مطالعات ورزشی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.